اگر پوسیده گردد استخوانم
نگردد مهرش از جانم فراموش
روح موجودی است دارای درک، فصل ممیز روح از جسم درک است و حقیقت آن با درک توام است. حرکت و رشد روح در گرو علم و آگاهی و توجه است.
بنابرین انسان اگر بخواهد به خدا نزدیک شود، باید توجهاتش به خداوند فزونی گیرد، و بلکه دائمی گردد،توجهات روح به خداوند،در حقیقت قدم هایی است که روح برای رسیدن به خداوند بر می دارد. هرچه این توجهات قوی تر باشد و انسان در دعا و نیایش و بلکه در رفتار ظاهری توجه بیشتری به خداوند داشته باشد به خداوند نزدیک تر می شود.
بدین ترتیب حقیقت سیر انسان همان توجهات او است.
«مشکات-یاد او ص 270»
... در هیأت و طرز برش و دوخت لباس آثاری است، که گاه شود که انسان به واسطه ی آن که لباس خود را شبیه به اجانب نموده، عصبیّت جاهلانه پیدا کند نسبت به آنها و از دوستان خدا و رسول منضجر و متنفر گردد و دشمنان آنها محبوب او گردد.
و از این جهت است که به حسب روایت، که از حضرت صادق وارد است، خدای تبارک و تعالی به یکی از انبیاء وحی فرموده که:
«به مومنین بگو نپوشید لباس اعدای مرا، و نخورید همچون دشمنان من و مشی نکنید همچون دشمنان من، تا دشمن من نشوید چنانچه آنها دشمن منند.»
نگارینا دلم بردی خدایم بر تو داور باد
به دست هجر بسپردی خدایم بر تو داور باد
وفاهایی که من کردم مکافاتش جفا آمد
بتا بس ناجوانمردی خدایم بر تو داور باد
به تو من زان سپردم دل نگارا تا مرا باشی
چو دل بردی و جان بردی خدایم بر تو داور باد
زدی اندر دل و جانم ز عشقت آتش هجران
دمار از من برآوردی خدایم بر تو داور باد
حق جلّ و عَلا میبیند و میپوشد/همسایه نمیبیند و میخروشد.
امیرالمومنین (ع) می فرماید: خداوند به حضرت موسی (ع) فرمود:
« ای موسی سفارش مرا در چهار چیز نگه دار:
تا گناهان خود را آمرزیده ندیده ای به عیب دیگران مپرداز
تا پایان یافتن خزینه ی مرا ندیده ای، غم روزی مخور.
تا زوال سلطنت مرا ندیده ای، به کسی جز من امیدوار نباش
تا شیطان را مرده نیافته ای، از مکرش ایمن مباش.»
در مصباحه الشریعة آمده است که امام صادق فرموده اند:«.... رسوا مکن احدی را، چنانچه حق تو را رسوا نفرموده در چیزهایی که اعضم است. و اشتغال به عیب خود پیدا کن تا دراصلاح به تو باز شود و صرف نظر کن از چیز هایی که اعانت نکند تو را. و بر حذر باش از اینکه عمر خود را فانی کنی، برای عمل دیگران و نتیجه ی عمل تو به دفتر دیگران نوشته شود، و با رأس العمل تو دیگران تجارت نمایند و تو خود را به هلاکت اندازی.زیرا که فراموشی گناه خویش از بزرگترین عقوباتی است که حق تعالی در دنیا انسان را مبتلا کند تا که به اصلاح نفس قیام نکند و از او فراتر اسباب عذاب است در آخرت. و مادامی که بنده اشتغال به طاعت حق جل و علا دارد و مشغول به شناختن عیب های خویش است. و تارک چیز هایی است که عیب است در دین خدا، از آفات بر کنار است، و فائز شود به هر گونه حکمت وبیان. و مادامی که فراموش کند گناهان خویش را و عیوب خود را نداند و به حول و قوّه ی خود اعتماد کند. رستگاری برای او هرگز حاصل نشود.»
«آدب نماز ص 99»
زاهد کسی نیست که با فقر و نداری سر کند و از مال دنیا چیزی نداشته باشد، بلکه زاهد یعنی کسی که دلبسته ی دنیا نباشد.
امام علی (ع) فرمودند: نزدیک ترین بندگان به خداوند متعال، کسی است که از سایر انسان ها به این معنا مقیدتر است که از نظر گفتاری، یک وقت خلاف نگوید، اگر چه این گفتار به ضرر او باشد. و همچنین از نظر عملی مقیدتر است که عمل او مطابق با حق باشد.
در باب مطابقت با حق:برخی بیان میکنند که این روایت جنبه ی کمی عمل را مطرح می کند، یعنی به عنوان مثال اگر ما صد عمل مطابق با حق داشته باشیم، نزدیک ترین شما به خداوند کسی است که به تعداد بیشتری از این اعمال، عمل نماید، در صورتی که این گونه نیست و در واقع روایت جنبه ی کیفی اعمال را مطرح کرده است، یعنی کسی بیشتر از همه به خداوند متعال نزدیک است که کمتر از سایرین به دنبال توجیه اعمالی باشد که مطابق هوای نفس اوست.
بلکه تا بر بندگانم جودی کنم
ـ خدای تعالی فرماید: ای آدمی زاده، ترا نیافریدم تا سود کنم، همانا آفریدمت تا تو از من فیض بری. پس مرا بر هر چیز برگزین که تو را در هر کار یار باشم
عادت مدیون است که از دست طلب کار فرار میکند اما گویی خدای تعالی میگوید
ای بندگانم به سبب گناهان بی شماری که به درگاهم مرتکب شدید مدیون و بدهکار من هستید ولی با این حال از من فرار نکنید بلکه می گوید: «وَ فِرُّوا إلی الله مِن الله» فرار کنید به سوی خدا
راضی به غم جدایی ام خواهی ساخت
بیگانه ز آشنایی ام خواهی ساخت
غم تو زیاده تر از حد صبر من است
مشهور به بی وفاییم خواهی ساخت
ای دل چو فراق یار دیدی خون شو
و ای دیده به اختیار من بیرون شو
ای جان تو عزیز تر نه ای از یارم
بی یار نخواهمت ز تن بیرون شو
هرگاه انسان با دشمن پیدا به پیکار و جنگ برخیزد مدد کار او مَلَک و یا فرشته باشد. چنانکه خداوند می فرماید: «يُمْدِدْكُمْ رَبُّكُم بِخَمْسَةِ آلافٍ مِّنَ الْمَلائِكَةِ مُسَوِّمِينَ »{آل عمرا 125} (برای حفظ و نصرت شما پنج هزار فرشته را برای مدد به شما می فرستد) و چون انسان با دشمن نهان خود پیکار کرد مددکار او ملِک یا پادشاه است چنانکه باری تعالی می فرماید: «ان عبادی لیس لک علیهم سلطان و کفی بربک وکیلا» (همانا بر بندگان من تو را (شیطان را) راهی نیست و خدا برای حفاظت آنها کافیست.) {اسرا 65}
و نیز پیکار با دشمن نهان سزاوارتر از پیکار با دشمن پیداست زیرا دشمن پیدا اگر بر انسان مومن غلبه یابد در دنیا و یقین باشد. و نیز هرکسی را که دشمن پیدا بکُشد شهید باشد، ولی کسی را که دشمن نهان بکُشد رانده و محروم باشد.
پس دوری جستن از شرّ دشمن نهان سزاوار تر است، و این ممکن نباشد مگر اینکه به دل و زبان گوید: اعوذ بالله من الشيطان رجيم
.: Weblog Themes By Pichak :.