يکي را دوست دارم
ولي افسوس او هرگز نميداند
نگاهش ميکنم شايد
بخواند از نگاه من
که او را دوست مي دارم
ولي افسوس او هرگز نميداند
به برگ گل نوشتم من
تو را دوست مي دارم
ولي افسوس او گل را
به زلف کودکي آويخت تا او را بخنداند
به مهتاب گفتم اي مهتاب
سر راهت به کوي او
سلام من رسان و گو
تو را من دوست مي دارم
ولي افسوس چون مهتاب به روي بسترش لغزيد
يکي ابر سيه آمد که روي ماه تابان را بپوشانيد
صبا را ديدم و گفتم صبا دستم به دامانت
بگو از من به دلدارم تو را من دوست مي دارم
ولي افسوس و صد افسوس
زابر تيره برقي جست
که قاصد را ميان ره بسوزانيد
کنون وامانده از هر جا
دگر با خود کنم نجوا
يکي را دوست مي دارم
ولي افسوس او هرگز نميداند

فریدون مشیری

برای دانلود بر روی تصویر زیر کلیک کنید.

برای دانلود روی عکس زیر کلیک کنید.

یه شاعر چینی گفته:

شبی خواب دیدم که پروانه هستم..

بعد صبح که پا شدم ،به شک افتادم که من انسانی هستم که دیشب خواب دیدم که پروانه ام،یا الان واقعا پروانه ام که دارم خواب می بینم انسانم...

******
عمر من اگر چه در تب وتاب گذشت
چون شمع میان آتش و آب گذشت
صد شکر که این مهلت ده روزه ی عمر
تا چشم بهم زدیم چون خواب گذشت
«سُهی»

گشاده دست باش ،جاری باش ،كمك كن (مثل رود)

باشفقت و مهربان باش (مثل خورشید)

 اگركسی اشتباه كردآن رابه پوشان (مثل شب)

وقتی عصبانی شدی خاموش باش (مثل مرگ)

متواضع باش و كبر نداشته باش (مثل خاك)  

بخشش و عفو داشته باش (مثل دریا )

اگرمی خواهی دیگران خوب باشند خودت خوب باش (مثل آینه )