ای که شد از سیلی تو صورت زهرا کبود 
پست فطرت تر ز تو در عالم امکان نبود
گردنت را مجتبی نشکست در ان کوچه ها 
چون که زهرا مادرش دستور صبرش داده بود

حیدر بر نام فاطمه حساس بود

فاطمه عاشق عطر گل یاس بود

ای که بستی در کوچه ها ره بر فاطمه

گردنت را میشکست آنجا اگر عباس بود